Problemo kaj ĝuo de ĉiu supervendejo pogrande liveranta (organizita aŭ ne). Jes, ĉar, se vi eraras pri tio, vi perdas klienton. Ofte dum ĉiamo. Eĉ se vi havas puregajn kaj bele meblitajn koridorojn, vendoproponojn ĝustaj kaj bonedukitajn kasistinojn, sufiĉas oranĝo iomete ŝima kaj tio estas la fino. Ne hazarde la ĉefaj firmaoj estas prizorgantaj ĉi tiujn spacojn per pli da atento kompare kun la pasinteco (ankaŭ la ŝpar-proponaj supervendejoj): mebloj malpli malvarmaj, pli da rekomendoj, pli da komunikado, pli da fruktoj kaj legomoj de la sezono sed ankaŭ de la malsezono, loke produktataj aŭ venantaj el 10 000 kilometroj: sed la pleja belo ankoraŭ devas alveni.
Ĉi tie, en etoso varma kaj akceptema, la fako fruktoj kaj legomoj elstaras pro abunda elektebleco, koloroj, parfumoj, kaj daŭraj agadoj de kunofertado kun aliaj fakoj.
Ili malfermis novan vojon en ĉi tiu fako kun serio de vendejoj nomataj “gourmet”. Ne-niam malĉeestas unuaj sezonaj produktoj.
Serio de produktoj kun nomo de distribuanto, kiu iĝas nom-ŝildo. Ununura kazo en Italujo. Fruktoj kaj legomoj kun la etikedo VG, en la lanĉejo, estas vere premiaĵoj.
Ni povus elekti iun ajn el ili, ili estas esence (preskaŭ) ĉiuj samaj. Sed ili prezentas cer-tecon. Ili estas puraj, efikaj, senpekaj.
Taŭge provizita, sed ne tro multe, ĝi etas heredaĵo de la tiel nomata estonta super-vendejo de Expo 2015: multa teĥnologio serve al ĵuseco de la produktoj.